Άθλιος Γιος
Το ιστολογιο του ΑΛΕΞΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ a.k.a. Άθλιος Γιος - ΓΝΩΣΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΠΑΡΑΓΩΓΟΥ & ΧΟΜΠΙΣΤΑ (ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΟΜΠΙΤ)
Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011
Συμπυκνωμένη Facebook σοφία - Απριλ 2011 - Αυγ 2011 / Copyright unprotected (αντιγράψτε ελεύθερα)
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
§
Κυριακή 7 Αυγούστου 2011
Τα δύσκολα χρόνια του Γκισέ.
Έλα ρε, Δευτέρα πρωϊ, και δεν κατάλαβα πώς πέρασε το Σαββατοκύριακο। Ευτυχώς είναι η σειρά μου τώρα, και φεύγω από την Πέμπτη, της την μπήκα της άλλης της ρουφιάνας με την τρίτη επαπειλούμενη εγκυμοσύνη - ποιά είσαι εσύ μωρή, να πάς και να βγάλεις χαρτί τρίτη φορά; και ποιός θα δουλέψει στη θέση σου; εγώ; η παλιά; καλοκαιριάτικα με όλους αυτούς τους ιδρωμένους να ζητάν ό καθένας το μακρύ και το κοντό του; Κάτσε τώρα στην υπηρεσία τη Παρασκευή να μάθεις
Τη μαλακία και αυτή πάντως κάθε Δευτέρα, να έρχονται όλοι μαζεμένοι να μας πρήζουν τα ούμπαλα - δηλαδή χάθηκε η Τρίτη και η Τετάρτη; μου έλεγε τις προάλλες μία συνάδελφος που είναι στον ΟΑΕΔ και που συναντιόμαστε καμία φορά στο εξοχικό τι τραβάνε με όλους αυτούς τους ανέργους και τις κάρτες τους. Και δε φθάνει που 4 ώρες βλέπει κάρτες και κολλάει αυτοκόλλητα, έχει και κάτι μαλάκες να επιμένουν να εξυπηρετηθούν και μετά το ωράριο. Οι άλλοι δηλαδή που ήρθαν νωρίς χαζοί είναι; δε φθάνει δηλαδή που είσαι και καλά άνεργος, είσαι και υπναράς; ξύπνα και έλα. Λές και είμαστε ρομπότ και δεν έχουμε υποχρεώσεις εμείς.
Μου έλεγε η Κούλα από τον τρίτο, όταν έφυγαν οι συμβασιούχοι από την υπηρεσία τους, και ο προϊστάμενος τους, τους έχει στα γραφεία τους υποχρεωτικά μέχρι και τη μία! Η Κούλα όμως πηδούσε κάποτε έναν εκεί του Δ.Σ από το προεδρείο το συνδικαλιστικό, και τους είπαν να κάνουν λευκή απεργία, και να μή κάνουν και τίποτα μέχρι να λυθεί το ζήτημα. Και ενώ όλα πήγαιναν καλά, τι πήγε και έκανε εκείνο το μουνί ο προϊστάμενος τους; πήγε και ξήλωσε από όλα τα κομπιούτερ το facebook - ο μαλάκας, ο τελευταίος, ο τίποτα, που το έκανε από τη ζήλια του, που έχει να πηδήξει από τότε που είχε γκόμενα εκείνη τη ξανθιά από τον τέταρτο - που πήρε τη μετάθεση για τα κεντρικά - και ΟΛΟΙ ξέρουμε πως την πήρε, και τη μετάθεση και τον άλλο. Ευτυχώς ένα παιδί που ξέρει από κομπιούτερ, και άνοιξε λέει το ίντερνετ, και τώρα μπαίνουν όλοι από τα κινητά τους. Βονταφον, καριόλη προϊστάμενε, είπε.
Ευτυχώς εδώ ο Νικολαϊδης είναι καλό παιδί και δε κάνει τέτοιες καγκουριές. Και μας καλύπτει όταν έχουμε ανάγκη να φύγουμε να πληρώσουμε καμία τράπεζα, να πάμε κανένα σουπερμάρκετ, να δούμε κανέναν άνθρωπο. Αλλά και οι συνάδελφοι τον έχουν σεβασμό, κανέις δε φεύγει χωρίς να του το πεί πρώτα και να τον ενημερώσει.
Ήρθε λέει και η εγκύκλιος από κάτω, για αύξηση του ωραρίου μας, τον έπιασα τον Νικολαϊδή και του λέω 'ρε Πέτρο τι μαλακίες είναι αυτές, 20 χρόνια έχω στην υπηρεσία και θα κάνω τα χαμαλίκια που έκανα όταν ήμουν νέα;', και μου είπε ότι αυτά είναι μαλακίες, και δε πρόκειται να το κάνει κανείς, και έτσι και αλλιώς θα χώσει κυρίως αυτούς που είναι κάτω από πέντε χρόνια στην υπηρεσία, και ότι έχει κάνει χαρτί για έλλειψη προσωπικού - βέβαια λέει ότι αυτό το αρχίδι ο υπουργός, ο εγκάθετος του ξένου κεφαλαίου, έχει δώσει εντολή για να μη γίνονται προσλήψεις, αλλά μου είπε ότι κάτι άκουσε ότι άρχισαν να παίρνουν από το παράθυρο κάτι κομματόσκυλα, και του είπα 'χέστηκα το τι είναι, εδώ να τους φέρουν, έχουμε πήξει στη δουλειά'.
Πάντως άκουσα ότι στους Δήμους τα πράγματα έχουν γίνει πολύ άσχημα. Επειδή εμάς δε μπορούν να μας αγγίξουν τα παλιόμουνα - ο θεός να ευλογά τον Βενιζέλο (τον παλιό) που το σύνταγμα μας προστατεύει - τα έχουν βάλει με τους δημοτικούς. Ο άλλος είναι 30 χρόνια στον Δήμο και τον τρέχουν τα παλιοτόμαρα, που δεν έχουν δουλέψει ούτε ένα λεπτό στη ζωή τους, και το παίζουν και υπουργοί. Αλλά θα κινηθεί το συνδικαλιστικό λέει και εκεί, και θα οργανώσει διαμαρτυρία για την έλλειψη προσωπικού.
Εν τω μεταξύ, και σε κλείνω Μαρία μου, ακόμα να έρθουν εκείνα τα γραφεία που μας είχε υποσχεθεί η διοίκηση, και άκουσα λέει, ότι το υπουργείο το χρησιμοποιεί σα δικαιολογία του στύλ 'να είστε υπεράριθμοι, δεν έχετε που να κάτσετε', και δε κατάλαβα δηλαδή στα λεωφορεία δεν έχει και ορθιούς;
Ναι, ναι, άντε φιλάκια.
* ο παραπάνω διάλογος - μονόλογος είναι πιθανά φανταστικός. Οι χαρακτήρες : προϊστάμενος στον τρίτο, ο μαλάκας, ο τελευταίος, ο τίποτα, ο Νικολαϊδής, η Κούλα, το παιδί που ξέρει από ίντερνετ, η Μαρία είναι φανταστικοί, και οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα μπορεί να είναι συμπτωματική μπορεί βέβαια και όχι.
* η χρήση χυδαίων λέξεων έγινε γιατί το ΠΑΣΟΚ το '81 έφερε την ισότητα και μπορούν και αυτές να βρίζουν το ίδιο με τους άνδρες, ακόμα και οι ανύπαντρες.
Τη μαλακία και αυτή πάντως κάθε Δευτέρα, να έρχονται όλοι μαζεμένοι να μας πρήζουν τα ούμπαλα - δηλαδή χάθηκε η Τρίτη και η Τετάρτη; μου έλεγε τις προάλλες μία συνάδελφος που είναι στον ΟΑΕΔ και που συναντιόμαστε καμία φορά στο εξοχικό τι τραβάνε με όλους αυτούς τους ανέργους και τις κάρτες τους. Και δε φθάνει που 4 ώρες βλέπει κάρτες και κολλάει αυτοκόλλητα, έχει και κάτι μαλάκες να επιμένουν να εξυπηρετηθούν και μετά το ωράριο. Οι άλλοι δηλαδή που ήρθαν νωρίς χαζοί είναι; δε φθάνει δηλαδή που είσαι και καλά άνεργος, είσαι και υπναράς; ξύπνα και έλα. Λές και είμαστε ρομπότ και δεν έχουμε υποχρεώσεις εμείς.
Μου έλεγε η Κούλα από τον τρίτο, όταν έφυγαν οι συμβασιούχοι από την υπηρεσία τους, και ο προϊστάμενος τους, τους έχει στα γραφεία τους υποχρεωτικά μέχρι και τη μία! Η Κούλα όμως πηδούσε κάποτε έναν εκεί του Δ.Σ από το προεδρείο το συνδικαλιστικό, και τους είπαν να κάνουν λευκή απεργία, και να μή κάνουν και τίποτα μέχρι να λυθεί το ζήτημα. Και ενώ όλα πήγαιναν καλά, τι πήγε και έκανε εκείνο το μουνί ο προϊστάμενος τους; πήγε και ξήλωσε από όλα τα κομπιούτερ το facebook - ο μαλάκας, ο τελευταίος, ο τίποτα, που το έκανε από τη ζήλια του, που έχει να πηδήξει από τότε που είχε γκόμενα εκείνη τη ξανθιά από τον τέταρτο - που πήρε τη μετάθεση για τα κεντρικά - και ΟΛΟΙ ξέρουμε πως την πήρε, και τη μετάθεση και τον άλλο. Ευτυχώς ένα παιδί που ξέρει από κομπιούτερ, και άνοιξε λέει το ίντερνετ, και τώρα μπαίνουν όλοι από τα κινητά τους. Βονταφον, καριόλη προϊστάμενε, είπε.
Ευτυχώς εδώ ο Νικολαϊδης είναι καλό παιδί και δε κάνει τέτοιες καγκουριές. Και μας καλύπτει όταν έχουμε ανάγκη να φύγουμε να πληρώσουμε καμία τράπεζα, να πάμε κανένα σουπερμάρκετ, να δούμε κανέναν άνθρωπο. Αλλά και οι συνάδελφοι τον έχουν σεβασμό, κανέις δε φεύγει χωρίς να του το πεί πρώτα και να τον ενημερώσει.
Ήρθε λέει και η εγκύκλιος από κάτω, για αύξηση του ωραρίου μας, τον έπιασα τον Νικολαϊδή και του λέω 'ρε Πέτρο τι μαλακίες είναι αυτές, 20 χρόνια έχω στην υπηρεσία και θα κάνω τα χαμαλίκια που έκανα όταν ήμουν νέα;', και μου είπε ότι αυτά είναι μαλακίες, και δε πρόκειται να το κάνει κανείς, και έτσι και αλλιώς θα χώσει κυρίως αυτούς που είναι κάτω από πέντε χρόνια στην υπηρεσία, και ότι έχει κάνει χαρτί για έλλειψη προσωπικού - βέβαια λέει ότι αυτό το αρχίδι ο υπουργός, ο εγκάθετος του ξένου κεφαλαίου, έχει δώσει εντολή για να μη γίνονται προσλήψεις, αλλά μου είπε ότι κάτι άκουσε ότι άρχισαν να παίρνουν από το παράθυρο κάτι κομματόσκυλα, και του είπα 'χέστηκα το τι είναι, εδώ να τους φέρουν, έχουμε πήξει στη δουλειά'.
Πάντως άκουσα ότι στους Δήμους τα πράγματα έχουν γίνει πολύ άσχημα. Επειδή εμάς δε μπορούν να μας αγγίξουν τα παλιόμουνα - ο θεός να ευλογά τον Βενιζέλο (τον παλιό) που το σύνταγμα μας προστατεύει - τα έχουν βάλει με τους δημοτικούς. Ο άλλος είναι 30 χρόνια στον Δήμο και τον τρέχουν τα παλιοτόμαρα, που δεν έχουν δουλέψει ούτε ένα λεπτό στη ζωή τους, και το παίζουν και υπουργοί. Αλλά θα κινηθεί το συνδικαλιστικό λέει και εκεί, και θα οργανώσει διαμαρτυρία για την έλλειψη προσωπικού.
Εν τω μεταξύ, και σε κλείνω Μαρία μου, ακόμα να έρθουν εκείνα τα γραφεία που μας είχε υποσχεθεί η διοίκηση, και άκουσα λέει, ότι το υπουργείο το χρησιμοποιεί σα δικαιολογία του στύλ 'να είστε υπεράριθμοι, δεν έχετε που να κάτσετε', και δε κατάλαβα δηλαδή στα λεωφορεία δεν έχει και ορθιούς;
Ναι, ναι, άντε φιλάκια.
* ο παραπάνω διάλογος - μονόλογος είναι πιθανά φανταστικός. Οι χαρακτήρες : προϊστάμενος στον τρίτο, ο μαλάκας, ο τελευταίος, ο τίποτα, ο Νικολαϊδής, η Κούλα, το παιδί που ξέρει από ίντερνετ, η Μαρία είναι φανταστικοί, και οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα μπορεί να είναι συμπτωματική μπορεί βέβαια και όχι.
* η χρήση χυδαίων λέξεων έγινε γιατί το ΠΑΣΟΚ το '81 έφερε την ισότητα και μπορούν και αυτές να βρίζουν το ίδιο με τους άνδρες, ακόμα και οι ανύπαντρες.
Κυριακή 27 Μαρτίου 2011
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
Ο λογιστής
Προσλαμβάνω έναν λογιστή για να διαχειριστεί την περιουσία μου. Δεν είναι και πολύ μεγάλη, αλλά και εγώ δεν έχω και πολλές απαιτήσεις. Και για να κάνει καλύτερη διαχείριση του υπογράφω και ένα πληρεξούσιο.
Περνάει, καιρός, δε θεωρώ ότι κάνει και τόση καλή διαχείριση, αλλά εγώ αυτόν ξέρω, και δεν υπάρχουν και τόσοι άλλοι πολλοί στην πιάτσα που να ξέρω και να εμπιστεύομαι.
Μία μέρα ξυπνάω, και αντιλαμβάνομαι, ότι ο λογιστής μου, δανείζονταν στο όνομα μου, ξόδευε για λογαριασμό του στο όνομα μου, έχει γίνει πλούσιος χάρη στο όνομα μου, και εγώ χρωστάω τα πάντα.
Μαθαίνω ότι ο λογιστής αυτός, όχι μόνο δανείστηκε εξ ονόματος μου, αλλά υπέγραψε και εξ ΄ ονόματος μου, και υποθήκευσε και την περιουσία μου. Εκνευρίζομαι, αλλά δε μπορώ και πλέον να διαχειριστώ την κατάσταση, οπότε συνεχίζω να ελπίζω ότι θα γίνει ένα μικρό θαύμα και θα γλιτώσω την εκποίηση.
Και ενώ εγώ ελπίζω, μου έρχεται ένα χαρτί στο σπίτι που με ειδοποιεί ότι με βάση τη σύμβαση του δανείου που πήρε ο λογιστής μου, πρέπει να παραδώσω τα κλειδιά του σπιτιού μου στον νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος δε θα με βγάλει από μέσα, αλλά θα πρέπει να του πληρώνω ενοίκιο.
Επειδή όμως εγώ δε θέλω να πληρώνω για να μένω στο σπίτι μου, αποφασίζω να πάω στο εξοχικό μου. Όταν φθάνω τα κλειδιά μου δεν ταιριάζουν στη κλειδαριά, ενώ από το παράθυρο βλέπω άλλους, να τρώνε και να πίνουνε στη δική μου τραπεζαρία.
‘Ως εδώ’, αναφώνησα, και αποφάσισα να πάω να πιάσω τον λογιστή μου, και να του τα πω, ένα χεράκι.
Με το που φθάνω στο κτίριο που στεγάζεται η εταιρία πλέον του λογιστή μου – μεγάλωσαν οι δουλειές του φαίνεται - μου ρωτάνε το όνομα μου. Τους το λέω, και πριν προλάβω να αντιδράσω δύο ψηλοί και καλοντυμένοι κύριοι, με παίρνουν από τα μπράτσα με στοιβάζουν σε ένα φορτηγό, και μου εξηγούν ότι είμαι φυγόδικος, αφού η αξία του σπιτιού μου, και του εξοχικού μου, δε φθάνει να καλύψει το ύψος του δανείου που πήρε ο λογιστής μου για λογαριασμό μου. ‘Ευτυχώς΄ μου λένε, ‘η σύμβαση σας περιείχε έναν όρο, χάρη στον οποίο, η νομική σας παρουσία είναι εξασφαλισμένη, δε θα πάτε φυλακή, απλά θα πρέπει να δουλεύετε για λογαριασμό της εταιρίας του λογιστή σας, η οποία και είναι η μοναδική εκπρόσωπος των δανειστών σας, και να παραδίδετε το 97% του μισθού σας για πάντα’. Ακόμα μου εξηγούν ότι εάν τελικά το σύνολο του ποσού που θα μαζευτεί από την εργασία μου, δεν είναι αρκετό για να καλύψει την αξία του δανείου και των τόκων του, θα πρέπει να μεταβιβάσω την υποχρέωση μου στα παιδιά μου, και αυτά με τη σειρά τους να αποδεχθούν τους ίδιους όρους. ‘Η ελευθερίας σας είναι εξασφαλισμένη’ μου λένε, λίγο πριν, κλείσει η πόρτα του φορτηγού που θα με οδηγήσει στη νέα μου εργασία.
Δουλεύω σκληρά, και ατελείωτες ώρες, αλλά στα κρυφά διαβάζω τα φυλλάδια ενός άλλου λογιστή, που υπόσχεται να με γλιτώσει από όλα αυτά, και να μου επιστρέψει αυτά που ο προηγούμενος μου έχασε. Είναι πολύ πειστικός, και χαμογελάω μέσα μου, γιατί πιστεύω ότι αυτός ο εξαναγκασμός που ζω θα τελειώσει σύντομα. Περιμένω να σφυρίξει το τέλος της βάρδιας, για να πάω και να υπογράψω ένα πληρεξούσιο με τον νέο αυτό ελπιδοφόρο λογιστή.
Θα πάω αύριο πρωί, πρωί, οι κάλπες ανοίγουν στις επτά, και ανυπομονώ να υπογράψω.
Περνάει, καιρός, δε θεωρώ ότι κάνει και τόση καλή διαχείριση, αλλά εγώ αυτόν ξέρω, και δεν υπάρχουν και τόσοι άλλοι πολλοί στην πιάτσα που να ξέρω και να εμπιστεύομαι.
Μία μέρα ξυπνάω, και αντιλαμβάνομαι, ότι ο λογιστής μου, δανείζονταν στο όνομα μου, ξόδευε για λογαριασμό του στο όνομα μου, έχει γίνει πλούσιος χάρη στο όνομα μου, και εγώ χρωστάω τα πάντα.
Μαθαίνω ότι ο λογιστής αυτός, όχι μόνο δανείστηκε εξ ονόματος μου, αλλά υπέγραψε και εξ ΄ ονόματος μου, και υποθήκευσε και την περιουσία μου. Εκνευρίζομαι, αλλά δε μπορώ και πλέον να διαχειριστώ την κατάσταση, οπότε συνεχίζω να ελπίζω ότι θα γίνει ένα μικρό θαύμα και θα γλιτώσω την εκποίηση.
Και ενώ εγώ ελπίζω, μου έρχεται ένα χαρτί στο σπίτι που με ειδοποιεί ότι με βάση τη σύμβαση του δανείου που πήρε ο λογιστής μου, πρέπει να παραδώσω τα κλειδιά του σπιτιού μου στον νέο ιδιοκτήτη, ο οποίος δε θα με βγάλει από μέσα, αλλά θα πρέπει να του πληρώνω ενοίκιο.
Επειδή όμως εγώ δε θέλω να πληρώνω για να μένω στο σπίτι μου, αποφασίζω να πάω στο εξοχικό μου. Όταν φθάνω τα κλειδιά μου δεν ταιριάζουν στη κλειδαριά, ενώ από το παράθυρο βλέπω άλλους, να τρώνε και να πίνουνε στη δική μου τραπεζαρία.
‘Ως εδώ’, αναφώνησα, και αποφάσισα να πάω να πιάσω τον λογιστή μου, και να του τα πω, ένα χεράκι.
Με το που φθάνω στο κτίριο που στεγάζεται η εταιρία πλέον του λογιστή μου – μεγάλωσαν οι δουλειές του φαίνεται - μου ρωτάνε το όνομα μου. Τους το λέω, και πριν προλάβω να αντιδράσω δύο ψηλοί και καλοντυμένοι κύριοι, με παίρνουν από τα μπράτσα με στοιβάζουν σε ένα φορτηγό, και μου εξηγούν ότι είμαι φυγόδικος, αφού η αξία του σπιτιού μου, και του εξοχικού μου, δε φθάνει να καλύψει το ύψος του δανείου που πήρε ο λογιστής μου για λογαριασμό μου. ‘Ευτυχώς΄ μου λένε, ‘η σύμβαση σας περιείχε έναν όρο, χάρη στον οποίο, η νομική σας παρουσία είναι εξασφαλισμένη, δε θα πάτε φυλακή, απλά θα πρέπει να δουλεύετε για λογαριασμό της εταιρίας του λογιστή σας, η οποία και είναι η μοναδική εκπρόσωπος των δανειστών σας, και να παραδίδετε το 97% του μισθού σας για πάντα’. Ακόμα μου εξηγούν ότι εάν τελικά το σύνολο του ποσού που θα μαζευτεί από την εργασία μου, δεν είναι αρκετό για να καλύψει την αξία του δανείου και των τόκων του, θα πρέπει να μεταβιβάσω την υποχρέωση μου στα παιδιά μου, και αυτά με τη σειρά τους να αποδεχθούν τους ίδιους όρους. ‘Η ελευθερίας σας είναι εξασφαλισμένη’ μου λένε, λίγο πριν, κλείσει η πόρτα του φορτηγού που θα με οδηγήσει στη νέα μου εργασία.
Δουλεύω σκληρά, και ατελείωτες ώρες, αλλά στα κρυφά διαβάζω τα φυλλάδια ενός άλλου λογιστή, που υπόσχεται να με γλιτώσει από όλα αυτά, και να μου επιστρέψει αυτά που ο προηγούμενος μου έχασε. Είναι πολύ πειστικός, και χαμογελάω μέσα μου, γιατί πιστεύω ότι αυτός ο εξαναγκασμός που ζω θα τελειώσει σύντομα. Περιμένω να σφυρίξει το τέλος της βάρδιας, για να πάω και να υπογράψω ένα πληρεξούσιο με τον νέο αυτό ελπιδοφόρο λογιστή.
Θα πάω αύριο πρωί, πρωί, οι κάλπες ανοίγουν στις επτά, και ανυπομονώ να υπογράψω.
Τρίτη 11 Μαΐου 2010
Το ημερολόγιο ενός πλούσιου 6 – αγώνας ενάντια στην ανεργία, σοσιαλισμός και – ιστές.
Εάν και δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο να είσαι πλούσιος σήμερα, μερικές φορές είναι λιγάκι πιο εύκολο από το να μην είσαι. Από την άλλη πλευρά και το να μην είσαι, είναι μερικές φορές λιγάκι πιο εύκολο από το να είσαι, αλλά αυτό είναι θέμα μιας διαφορετικής ανάλυσης σε ένα διαφορετικό γραπτό (βλ. οι ‘δυσκολίες του πλούτου σήμερα’ – σελίδες 1 μέχρι τέλους).
Εγώ, εμείς – οι πλούσιοι – γνωρίζουμε το πόσο σημαντικό είναι να έχεις μία ικανή βάση καταναλωτών να συντηρήσει αυτό που ονομάζουμε ‘σκληρά αποκτηθέντα πλούτο ΄ (είναι ένα αστείο που λέμε μεταξύ μας στο club). Για να το πετύχουμε αυτό, προσφέρουμε – δια μέσου των επιχειρήσεων μας ή όπως στη δική μου περίπτωση, δια μέσου και του σπιτικού μου – δουλειά, εργασία (ασφαλισμένη και ανασφάλιστη – έχουμε λόγους εμείς οι πλούσιοι), για να έχουν τα μέσα όλοι να καταναλώνουν τα προϊόντα των άλλων επιχειρήσεων μας. Ένας παλιός άσπονδος φίλος του μπαμπά του μπαμπά του μπαμπά, που τον λέγανε Καρλ, έγραψε κάτι για αυτό, αλλά αυτό είναι θέμα μίας άλλης ανάλυσης ενός διαφορετικού γραπτού που ακόμα δεν έχω γράψει.
Καταπολέμηση ενάντια στην ανεργία (ακόμα περισσότερο δηλαδή) – με την χρήση οικιακών ‘ιστών’.
Επεξηγηματικός χαρακτήρας του Ιστή.
Ιστής είναι εκείνος ο οικιακός βοηθός που έχει σαν μοναδική και μόνη αποστολή την αποστολή που καθορίζεται από του ‘ιστίο’ του.
Οικιακοί Ιστές (δεν υπάρχουν ιστές ακόμα σε βιομηχανικό επίπεδο)
Ο παρακάτω κατηγορίες ‘Ιστών’ υπάρχουν μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτή η έκθεση.
Α. Καλημεριστής : ο έχων την αποστολή της καλημέρας – ο καλημεριστής εύχεται καλημέρα σε όλους δημιουργεί δηλαδή μία ευχάριστη ατμόσφαιρα στα μέλη της οικογένειας στην οποία εργάζεται. Σημείωση: Η δουλειά του καλημεριστή είναι απλά να εύχεται καλημέρα, και όχι να δημιουργεί τις συνθήκες για μία καλή ημέρα.
Β. Παλαμακιστής: ο έχων την αποστολή να χτυπάει παλαμάκια – ο παλαμακιστής χτυπάει παλαμάκια, δημιουργώντας μία αίσθηση ευφορίας σε όλους, αλλά κυρίως στο πρόσωπο στο οποίο αναφέρεται η αποστολή του. Υπάρχει η περίπτωση να παλαμακίσει για μεγαλύτερο αριθμό μελών της οικογένειας, αλλά σε εκείνη τη περίπτωση είναι συνετό να χρησιμοποιηθεί μεγαλύτερος αριθμός παλαμακιστών ταυτόχρονα. Ο παλαμακιστής οφείλει πέρα από τη χρήση των χεριών του, να γνωρίζει και τη χρήση των ποδιών του σε ρυθμικό χτύπο, ώστε να μπορεί να ανυψώνεται ελαφρά αλλά με ρυθμό την ώρα που χτυπάει παλαμάκια – βλέπε έλληνες σχεδιαστές μόδας.
Γ. ΠΑΛΑΜΑΚΙΣΤΗΣ : ο έχων αποστολή να διαβάζει Παλαμά στην οικογένεια.
Δ. Πεταριστής : ο έχων την αποστολή του πεταρίσματος της καρδιάς ενός ή και περισσοτέρων μελών της οικογένειας. Ο πεταριστής, πεταρίζει από χαρά σε περίπτωση χαρμόσυνου γεγονότος που αφορά μέλος ή ολόκληρη την οικογένεια. Είναι συνετό το κάθε μέλος της οικογένειας να έχει τον/την προσωπικό του πεταριστή/πεταρίστρια σε ιδιαίτερες περιπτώσεις πεταρίσματος καρδιάς – προτάσεις γάμου, νίκη σε αγώνες ιππασίας κτλ.
Ε. Μπραβιστής : ο έχων την αποστολή να λέει μπράβο στα μέλη της οικογένειας, σε ανάλογες περιπτώσεις επιτυχίας ή και αποτυχίας. ‘Μπράβο’ ή ‘Μπράβο, δε πειράζει ή προσπάθεια μετράει’.
Στ. Αυνανιστής: (βλ. ‘η σεξουαλικότητα των πλουσίων στη μεταπολεμική εποχή’ – σελ. 1 μέχρι τέλους)
Ζ. Κυπαρισστής : ο έχων την αποστολή να προσφωνεί Κρητικούς καλεσμένους της οικογένειας - ‘ορέ, σα τα ψηλά τα κυπαρίσσια, ορέ’. Ο κυπαρισστής δεν έχει καμία σχέση με κηπουρικές εργασίες – εκτός εάν το επιθυμήσει ο ίδιος.
Η. Αναπληρωματιστής: ο έχων την αποστολή να καλύπτει για λίγο ή και περισσότερο έναν ή και περισσότερους ‘ιστές’. Ο αναπληρωματιστής κατέχει εξέχουσα θέση μεταξύ των ‘ιστών’ αφού έχει κατακτήσει σε επίπεδο master όλα τα ιστία. Ο αναπληρωματιστής είναι ο εμπειρότερος όλων, και κατέχει το αποκλειστικό δικαίωμα επιλογής ‘ιστών’ σε όλα τα επίπεδα, καθώς και τον ορισμό διαδόχου του στη περίπτωση αποχώρησης του – συνταξιοδότησης του, ή εθελούσιας εξόδου του από την επαγγελματική δραστηριότητα. Ο αναπληρωματιστής φέρει τέτοιο σεβασμό από τους συναδέλφους του, και από την οικογένεια που σε περίπτωση θανάτου του (μη ηθελημένου), ειδικός πνευματιστής προσλαμβάνεται για την επικοινωνία με τον άλλο κόσμο και τον αποθανόντα αναπληρωματιστή.
Θ. Πνευματιστής : προσλαμβάνεται εξωτερικός στη περίπτωση μη ηθελημένου θανάτου του αναπληρωματιστή (βλ. παραπάνω)
Ι. Ληστής: ο έχων την αποστολή να κλέβει την οικογένεια – δεν έχει υπαλληλική σχέση με την οικογένεια και γράφεται με ‘η’ και όχι με ‘ι’ - είναι δηλαδή ‘ηστής΄ και όχι ‘ιστής’. Δεν θα πρέπει να συμπεριληφθεί στη παρούσα έκθεση.
Η ταυτόχρονη χρήση των ‘ιστών’ – παράλληλα ή σε αλληλουχία.
Η ταυτόχρονη χρήση των ‘ιστών’ έχει να κάνει με τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη κάθε περίπτωση.
Παράδειγμα 1: ‘Κρητικός καλεσμένος της νεότερης κόρης της οικογένειας’
Χρήση (σε αλληλουχία) : α. Κυπαρισστής, β. καλημεριστής, γ. πεταριστής, δ. μπραβιστής.
Σε περίπτωση που η επίσκεψη δε πάει καλά η παρακάτω χρήση (σε αλληλουχία) είναι ενδεδειγμένη:
α. Κυπαρισστής, β. καλημεριστής, γ. πεταριστής, δ. αυνανιστής.
Παράδειγμα 2: ‘Κρητικός κινηματογράφου στο σπίτι, σε εορτασμό νίκης στα βραβεία Oscar μέλους της οικογένειας’
Σύνθετο παράδειγμα – συνετή η παραγγελία πίτσας παρά η χρήση των ΄ιστών’.
Οι ‘ιστές’ σήμερα – καταπολέμηση της ανεργίας.
Οι χρήση ‘ιστών’ συμβάλει στη καταπολέμηση της ανεργίας, είναι σίγουρο και αποδεδειγμένο – είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο χρήστης ‘ιστών΄ είναι μερικώς ή ολοκληρωτικώς σοσιαλ-ιστής.
(Πεταριστής, μπραβιστής, παλαμακιστής – χρήση σε αλληλουχία)
Ετικέτες
ιστής,
παλαμακιστής.,
πλούσιος,
σοσιαλισμός
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)