Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Το ημερολόγιο ενός πλούσιου 5 – εποχή για σκληρούς άνδρες και άλλα σκληρά μέτρα.

Είμαι σκληρός και το ξέρω. Από μικρός μου το έλεγε η γκουβερνάντα μου ‘είσαι σκληρός’. Ο πατέρας μου επέμενε ‘γιέ μου πρέπει να είσαι σκληρός’, η μητέρα μου όταν με χάιδευε τα μαλλιά μου έλεγε ‘γιέ μου πρέπει να είσαι σκληρός σα το πατέρα σου’ και γενικά όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει να είμαι σκληρός και τέτοια. Όσο μεγάλωνα άρχισα να αναπτύσσω μία ιδιαίτερη αγάπη προς τη σκληράδα – τη κάθε είδους – π.χ. στο σχολείο στην Ελβετία όταν οι άλλοι συμμαθητές μασούσαν τσίχλα τύπου bubble εγώ προτίμαγα τη μαστίχα Χίου που ήταν σκληρή – και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα για το επίπεδο σκληράδας μου.
Μερικοί κάνουν το λάθος να θεωρούν ότι όλοι οι πλούσιοι είναι και σκληροί – αλλά αυτό είναι απλά μία φήμη. Δεν είμαστε όλοι σκληροί, και οι περισσότεροι δεν είναι πουθενά σκληρά (εάν πιάνετε το νόημα μου).
Εγώ πάντως είμαι. Είμαι ένας σκληρός, σκληροτράχηλος πλούσιος. Το γεγονός ότι μεγάλωσα σε πλούσια διαμερίσματα με ειδικά φίλτρα αέρα, καμαριέρες, σεφ, και άλλα χαζά δε με επηρέασε. Θέλετε αποδείξεις; Ένα σας λέω: Έχω κάνει κάμπινγκ. Κ Α ΜΠΙΝΓΚ - φυσικά αυτό είναι μόνο ένα από τα πολλά σκληροτράχηλα που έχω κάνει. Έχω πάει σινεμά Παρασκευή βράδυ, έχω οδηγήσει αυτοκίνητο, έχω περιμένει στην ουρά να πάρω ποτό σε beach bar (και ούτε μία φορά δεν είπα ‘ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ;) – μέχρι και το κανάλι της βουλής παρακολούθησα μία φορά – βουλή είναι εκείνο το μέρος που συνεδριάζουν κάτι φίλοι του μπαμπά. Όπως καταλαβαίνεται, δε μασάω και πολλά, πολλά, και δεν ανέχομαι μύγα στο σπαθί μου – δεν έχουμε σπαθιά στο σπίτι, όχι μετά το τελευταίο περιστατικό με τον μάγειρα, αλλά εάν είχαμε δε θα ανεχόμουνα – στη περίπτωση δηλαδή που μία μύγα κατάφερνε με κάποιο τρόπο να διαπεράσει το άθραυστο γυαλί της βιτρίνας της έκθεσης με τίτλο ‘σπαθιά σαμουράι που έκοψαν κεφάλια με σιγουριά’ στον τρίτο όροφο του σπιτιού μας.
Τώρα θα αναρωτιέστε για πιο λόγο τα λέω όλα αυτά. Μα για να δώσω κουράγιο σε όλους εσάς τους ποπολάρους, που ακούτε και τρέμετε με όλα αυτά που λένε ότι θα εφαρμόσουν. Πιστέψτε με, εκείνοι που τα λένε είναι καλοί άνθρωποι και με τους περισσότερους ο μπαμπάς έχει παίξει γκολφ, ή σκουός. Αυτό το ΔΝΤ που άκουσα μία καθαρίστρια να το λέει στο κινητό της – όχι σε ώρα εργασίας – είναι ένα πολύ ωραίο κτίριο, πήγα μία φορά, και είναι πολύ καθαρό, και με πολύ καλό σέρβις – δεν είναι η κόλαση που έλεγε η καθαρίστρια. Επειδή όμως δίνω σημασία στους ανθρώπους που δουλεύουν για εμένα, ακόμα και μία καθαρίστρια – είμαι σκληρός και ευαίσθητος – ρώτησα τον πατέρα, και μου είπε, ότι οι φίλοι του είναι καλοί άνθρωποι και έχει παίξει με τους περισσότερους γκολφ και σκουός, και δεν υπάρχει περίπτωση άνθρωπος που παίζει γκολφ και σκουός να κρύβει κακία μέσα του με εξαίρεση τον Tiger Woods ο οποίος δεν έκρυβε κακία μέσα του, απλά του άρεσε λίγο περισσότερο η ερωτική συνεύρεση, από ότι σε άλλους παίκτες, άρα δηλαδή πέρα από το υπερβολικό πήδημα δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για τους ποπολάρους φίλους μου – ο μπαμπάς με λέει σοσιαλιστή.
Φίλοι μου ποπολάροι – αδέλφια μου – είμαι σκληρός αλλά είμαι μαζί σας. Να είστε σκληροί και να μη λιγοψυχείτε. Άλλωστε τι είναι το χειρότερο που μπορεί να σας συμβεί; Λίγο παραπάνω πήδημα από ότι συνήθως. Πόσο δυσκολότερο μπορεί αυτό να είναι από το Κάμπινγκ ;;

1 σχόλιο: